Setne urodziny Noblistki, czyli na "Szymborskiej" w Krakowie.

Licealiści z programu polskiej matury udali się na niezwykły spektakl do Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Sztukę pt. "Szymborska" niełatwo wpisać w ramy teatru klasycznego, wręcz przeciwnie ta nowoczesna sztuka przeniosła nas w surrealistyczną, zmyśloną opowieść w asyście całkiem prawdziwych wierszy, była to próba przyjrzenia się poetce, tak jak sama by tego chciała. Bez nadęcia, emfazy i sztucznej powagi.

Jest 3 października 1996, Wisława Szymborska sama w pokoju, niczego nie podejrzewając, pisze wiersz. Dzwoni telefon. Pojawia się Kot. Poetka rozmawia z nim, ignorując natarczywy telefon. W końcu odbiera. Słucha, odkłada słuchawkę. (Dostała nobla). Zamknięta w pokoju musi zmierzyć się z werdyktem, z przeznaczeniem, sławą i nieśmiertelnością. Ale nobel to tylko pretekst do opowiedzenia czegoś więcej. O myślach Szymborskiej, uczuciach, pragnieniach, marzeniach, przyszłości i przeszłości. Pojawiają się postaci realne i nierealne. Student, w którym się kochała jako mała dziewczynka i opisała w wierszu „Śmiech”. Jest Kornel Filipowicz, Adam Włodek, Bohun, Andrzej Gołota, Nieujawniony Podmiot Liryczny z dość dziwną misją, no i powracający ciągle Kot.

Było magicznie, artystycznie, pięknie.